Tarwederivaten zitten doorgaans onder 20 ppm gluten. Er zitten geen allergenen meer in = het bevat minder dan 20 ppm gluten. Voor een gemiddelde coeliakiepatiënt geschikt, maar of het voor supergevoeligen geschikt is, is de vraag.
Ik zou zelf het liefst een batch proberen waarbij sorbitol van mais gemaakt is (en die mais zal ook niet 0 ppm zijn in de praktijk omdat de oogst van mais ws. via dezelfde logistieke keten verloopt als de oogst van tarwe).
En je kunt er wel testen op loslaten, maar die zijn niet in staat om afgebroken, gehydrolyseerde glutendeeltjes te meten. Dus zelfs als je een test gebruikt die gluten meet vanaf 5 ppm weet je nog niet zoveel. In werkelijkheid zal het glutengehalte iets hoger zijn, net als bij glutenvrij tarwezetmeel.
Je kunt nog vragen met welke test het glutengehalte gemeten is. De ELISA competitive methode is meer geschikt voor producten die gehydrolyseerd zijn dan de ELISA sandwich. Als ze de laatste test gebruikt hebben, is dat de verkeerde. Als ze de eerste test gebruikt hebben, weet je meer. Vooral als ze gluten meten vanaf 3 of 5 ppm. Maar dan nog zal het glutengehalte in de praktijk iets hoger liggen. Testen die wel het glutengehalte kunnen meten van gehydrolyseerde of gefermenteerde producten worden niet stndaard gebruikt omdat ze te duur en te complex zijn en nog niet gevalideerd voor dit doel. ELISA testen zijn daarentegen eenvoudig in gebruik.
Je kunt deze oogdruppels uitproberen en kijken hoe het bevalt (het zal er ook vanaf hangen hoeveel je doorslikt). Of een merk nemen zonder tarwederivaten.