Ik was mijn handen ook met water. Alleen als ze heel vies zijn met zeep. Ik geef zelfs de voorkeur aan water, omdat zeep stoffen bevat waarvan ik de herkomst niet ken.
Het is even zoeken naar de beste formule op school, wij hebben ook allerlei dingen geprobeerd, tot en met een keukenrol in de vensterbank voor mijn zoon (waarvan ik zelf moest opletten wanneer die op was) om zijn handen af te drogen na het handen wassen (toen hingen er nog handdoeken, later werden dat papieren doekjes). Maar hij veegde het liefst snel zijn natte handen af aan z'n shirt, en dat mocht van mij, het is toch maar water.
Uiteindelijk bleken babydoekjes voor ons de beste oplossing, ik kocht de 'sensitive' variant en stopte die in een neutraal doosje om mee te nemen naar school en voor onderweg en op vakantie, niemand die kon zien dat het babydoekjes waren, betaalbaar en vriendelijk voor de huid. En dan hoef je ook de knop van de kraan niet aan te raken, die zal niet schoon zijn. (Wij zijn wel extra streng omdat mijn zoon erg gevoelig is voor kleine sporen van gluten, anders zou ik me om die knop van de kraan weinig zorgen maken.)
Vanaf de middelbare school neemt mijn zoon Wetties mee als hij op pad gaat, dat zit standaard in zijn tas, naast het eten.
En bij sommige dingen kun je een vorkje stoppen, mijn zoon neemt graag stukjes paprika mee, in een doosje met een vorkje. Met nootjes lukt dat helaas niet.
Als we naar de groentetuin gaan dan neem ik een geel doekje mee dat ik nat gemaakt heb met water, dat gaat later thuis in de was.
Omdat mijn zoon al vanaf 1 jaar glutenvrij at, was het voor hem makkelijker om rekening te houden met de boel schoonhouden. Zo wist hij al heel jong dat hij niets meer mocht aanraken als hij zijn handen gewassen had, dus ook geen deurknop van de wc in de dierentuin of bij de McDonalds, hij hield zijn handen hoog in de lucht als hij terugliep, schoof zijn stoel aan tafel zonder die aan te raken, dat was wel een komisch gezicht.
Het lijkt me lastig om te 'switchen' als je het altijd 'gewoon' gedaan hebt, nu moet je dochter elke keer goed nadenken bij wat ze doet, dat is echt wel wennen (maar later weet ze niet beter meer).
